97 Yıllık Sabır; Zift Damlası Deneyi

1927'de başlayan ve dünyanın en uzun soluklu laboratuvar deneyi olarak Guinness Rekorlar Kitabı'na giren Zift Damlası Deneyi, katı gibi görünen ziftin aslında ne kadar yavaş aktığını gözler önüne seriyor. Queensland Üniversitesi'nde Prof. Thomas Parnell tarafından başlatılan bu sıra dışı deney, ziftin bir huniden damlamasını izleyerek maddenin yüksek viskozitesini (akışkanlığa karşı direnç) kanıtlamayı amaçlıyor.

Deneyin Tarihçesi ve Amacı

Prof. Dr. Thomas Parnell, öğrencilerine viskozite kavramını öğretmek ve bazı maddelerin katı görünümünün aldatıcı olabileceğini göstermek amacıyla bu deneyi başlatmıştı. Zift, oda sıcaklığında sert ve kırılgan olmasına rağmen, aslında çok yavaş bir şekilde akabiliyor. Parnell, zifti ısıtıp 1927 yılında bir cam huniye yerleştirdikten sonra 3 yıl boyunca çökmesini beklemiş ve 1930'da huninin mührünü kırarak damlamayı başlatmıştı.

Yıllar Süren Gözlem

Deneyin başlangıcından bu yana geçen 90 yılda sadece 9 damla düştü. İlk damla 1938'de düşerken, Prof. Parnell 1948'deki ölümünden önce yalnızca iki damlaya tanık olabildi. Deney, daha sonra Prof. John Mainstone'un gözetiminde devam etti ve 2005'te Ig Nobel Fizik Ödülü'ne layık görüldü.

Klima Etkisi ve Gelecek Beklentileri

Damlaların düşme süreleri zamanla değişti; ilk yedi damla ortalama 8 yılda düşerken, sonraki damlalar daha uzun aralıklarla gerçekleşti. Bunun nedeninin binaya takılan klima sistemi olduğu düşünülüyor. Klima, ziftin maruz kaldığı ortalama sıcaklığı düşürerek viskoziteyi artırdı. Deney, bilim insanları ve meraklılar tarafından ilgiyle takip edilmeye devam ediyor.