Aymaz Türkler…
Şehit...
Gazi...
Vatan...
Namus...
Şeref...
Haysiyet...
Bunlar nedir ki.?
Bu kelimeler bizlere ne ifade ediyor.?
Ne anlamı kaldı ki bu kelimelerin.?
Gün gelir,
Şehidin babası mahkemeye verilir.
Gün gelir,
Gazìnin protezine haciz gelir.
Öte yanda;
Birileri SAYIN olur.
Birileri de KAHRAMAN.
Gün gelir,
Sokak ortasında asker İNFAZ ederler.
ÇIT çıkmaz.
Kimsenin kılı kıpırdamaz.
Çünkü;
Kişisel menfaattir asıl olan.
Peki ÜLKE..?
Ülke ise;
İktidarı ve muhalefetiyle,
Hep birlikte KORİDOR olmuş vaziyette.
İşte “Yeni Türkiye..” budur.
Ne desen boş.
Ne yazsan boş.
Bu memlekette
Kimi tutsan elinde kalıyor.
İpler maalesef ki bizim elimizde değil.
"Müstemleke.." olmak sanırım böyle bir şey...
Millet olarak hepimiz sınıfta kaldık.
En son olay.
3 askerimiz,
Yüksekova’da gündüz vakti sivil ve silahsız olarak çarşıda gezerken Şehit edildiler.
Olayın kanlı resimleri basına servis edildi.
Aslına bakarsanız;
İyi’ki de servis edildi.
O resimleri sosyal medyada bende kullandım.
Yüksekova'da akan.
O şerefli kan.
O Şehitler.
O resim.
Afyonlanmış ‘Aymaz Türkler’e ithaf olsun.
İyice baksınlar.
Belki artık DANK eder...
Son Söz;
Sıradan insanların huzurlu olmalarının nedeni,düşüncelerinin olmamasıdır…
Osman Nuri TORAMAN